Büyük Bir Keyifle Bir Kediyi Öldürmek

Dün havanın uzun süreden sonra ilk kez güzel olmasından istifade ederek fotoğraf çekme niyeti ile evden çıktım. Sokak Kedileri serisini biraz ihmal ettiğimin farkındaydım, belki bir kaç ilginç fotoğraf yakalarım düşüncesiyle attım kendimi sokaklara.  Alaybey'deki o tuhaf apartmanın sokağından geçtim. Ben o sokaktan geçmeyeli, kedi apartmanı yıkılmış, yerine koskocaman yeni bir insan apartmanı inşa edilmiş bile. Hava güzel olunca kediler kendilerini sere serpe güneşli, kuytulara atmışlar, güneşlenip tembellik ediyorlardı.

Demiryolu boyunca ilerlerken karşıdan gelen yaşlı bir adam gördüm. Yaşlı adam ile aramda da bir kedi ailesi oynuyordu. Anne kedi güzel bir tekirdi, uzanmıştı ve dört adet iki aylık kadar minik yavrularının birbirleri ile güreşmelerini seyrediyordu. Güneş yüzüne geldikçe gözlerini kısıyordu. Yaşlı adamın yüzü kedileri görünce aydınlandı. Adamın arkasından bir motorsikletli geliyordu. Hain bakışlı bir delikanlı sürüyordu motorsikleti. Bu hainlik de öyle bir bakıştır ki ilk bakışta okursunuz kimin suratına yapıştıysa. Bu delikanlı yirmibeşlerinde, kara kuru, uzun, kemikli yüzlü, kemikli elli bir tipti, Arkasındaki selede on, oniki yaşlarında bir çocuk vardı. Hain bakışlı bağırmaya başladı aniden. "Yeoww" diyordu, çok neşeliydi, arkasındaki piç kurusu da bağırdı aynı sesle. "Yeoww" Yavru kediler duvar kenarına sindi sesten korkarak. Anne kedi yola atladı. Motorsikletli yaşlı adamı sıyırdı geçti. Yolun soluna, kedilerin az evvel oynadığı yere yanaşırken, anne kedi yolun sağına kaçtı. O sırada arkadaki çocuğun bakışlarını gördüm o da motorsiklet sürücüsünün bakışlarının, tıpkısının aynısından taşıyordu. "Ez onu abi?" diye bağırdı. Delikanlı hemen sola kırdı. Motorsikletin tekir kediye çarptığı yerden "TAAKKK" diye bir kırılma sesi geldi. Delikanlı, arkasındaki minik yolcusu ile zafer çığlıkları atarken daha da hızlandırdı motorsikletini.  Demiryolu kenarından süratle ielrlediler.

Tekir kedinin ortasından ağırlığının kaç katı bir metal geçmişti. Umutsuz taklalar attı, acı dolu bir kaç miyavlama denemesi yaparken ağzından oluk oluk kan boşaldı. Bir kediden bu kadar çok kan çıkar mı? Çıkıyormuş. Yaşlı adam "Katiller" diye peşlerinden bağırırken katili gözden kaybolmuştu bile. Tekir tiz bir son nefes bıraktı dışarıya. Yavrular ne olduğunu anlamamış annelerinin başında toplanmışlardı.

Geçenlerde bir şarkıcının twitter hesabında paylaştığı bir resmi görüp öfkelenmiştim. Dayak atılarak öldürülmüş kan içindeki bir köpek resmini paylaşmıştı. Fotoğrafı kendisi çekmiş. Eylem ne kadar acı ve vahşet dolu ise o resmi görmek de aynı derecede vahşet doluydu benim için. Tabi ki ölen bir kedinin resmini çekemezdim. Dünden beri kedinin başından geçenleri anlatıp anlatmamayı düşündüm. Az evvel yazayım dedim. Çünkü bizler böyle insanlar ile bir arada yaşıyoruz, hayvan hayatına bilgisayar oyunlarında çarparak puan almak istercesine dalıp geçen Allahın yarattığı minnacık candan öc almaya programlı yaratıklarla aynı sokaklardan geçiyoruz. Yaptığının kabahat olduğunun farkında olan, çarptımıydı derhal son sürat kaçan hain pisliklerle yollarımız kesişiyor. Bugün, bu yaşta hayvanlara eziyet eden bu insan müsveddeleri, minik katliamlarından sıkılıp artık tadalmaz olunca canları ne yapmak ister, okuyan olursa düşünsün diye yazdım. Büyük bir keyifle bir kediyi öldüren abilerine "ez onu abi" bağıran piç kurularını görmediyseniz de bilin diye yazdım. Rahatsız ettiysem özür dilerim.