Gamze ile Gözde

Bit pazarları yüzbinlerce insanın hayatından izler taşır. Geçmişte kaybettiğiniz artık sizin olmayan bir kalıntı, bir sabah bir tezgahın üzerine boca edilir. Gelen geçen seyreder oradan size ait, sizin hatırlamadığınız izleri.

Benim bir kardeşim var ama çok uzağız birbirimze. Varla yok arası. Beraber büyümedik, şimdi de ortak bir şeylerimiz yok. Olsa da bunu keşfedecek kadar sabıra sahip değiliz. Bazı şeyler kolay unutulmuyor, kolay unutulmayan şeyleri de insan bir daha anımsamak istemiyor diyelim. Kardeşlik nasıl bir şeydir çok az biliyorum, çünkü ben kardeşlerimi hayatın içerisinden seçtim. Kardeş olarak açtım hayatımın kapılarını bazılarına, ama bir hain olarak yuvarladım merdivenlerden aşağı kimilerini yeri geldiği gün. Hayat benim değil mi yaparım öyle işte. Kimileri kaldılar, gitmediler bir yere. Sıkıntım olduğunda başımı yaslayacağım bir kaç tane dostumun olduğunu bilmek güzel, huzur verici.

Gamze ile Gözde'yi Manisa'da bit pazarı tezgahının üzerinde gördüm. İki çocuk melek, iki küçük kız çocuğu onlar. Birbirlerine olan sevgilerini ölümsüzleştirmişler tahta bir tabelanın üzerine sembolize edilmiş küçük kız oyması şeklinde. Başlarının üzerinde bir beyaz melek kanat açmış, göğüslerinin orta yerinde koskocaman birer kalp atıyor, en tepeye yazılmış iki adet isim var, diyor ki: "Gamze, Gözde"

İki kardeş mi onlar? Bunca sene sonra o tabela bit pazarı tezgahlarında gezdiğine göre o tabelanın hazırlandığı, satın alındığı dönemdeki bağlılıktan eser kalmamış demek ki. İnsanlar, anılar ve güzel şeyler bir gün aniden yayıntı haline dönüyorlar demek ki. Sonra gelsin bit pazarı tezgahları.