Aslında hepimiz mutluyuz. Arada kederlenip, öfkelendiğimiz oluyor. Mutsuz olduğumuzu düşündüğümüz anlar oluyor ama daima mutsuzluk olmaz. Hayatımızın duygu iplerini dengeli bir biçimde elimize geçiremezsek hatta dizginleri başkasına kaptırdık demektir. Vay o zaman halimize.
Bazen elimizde değiş endişeniriz de değil mi? Birisi, bir olay, bir hayat, bir roman kahramanı, bir film kahramanı, gerçek ya da hayali bir kişi hissederiz bu duyguyu.
Evet:)
YanıtlaSil