Geçer, Gider....

2007 yılında başlamışım burada yazmaya. Daha önce başka yerlerde, başka isimlerle de, Vladimir lakabı ve bu bickin varyasyonları ile yazmışlığım olduğu için buradaki ömrümün bu denli uzayacağını hiç düşünememiştim. Buradan boş düşüncelerimi ve diğer şeylerimi paylaştım sizlerle. Bir sürü de öykü karalamışım, hayatımdan, dostlarımdan, kazandıklarımdan, kaybettiklerimden bahsedip bir haylı kafa ütülemişim.

Blog yazmak da okumak da ayrı bir keyif. Zaman içerisinde kimleri kimleri takip etmişim, sonra unutmuşum. Bazıları yazmayı bırakmış, uzun süredir bir iz bırakmamış kendi bloguna. bazıları hiç durmamış hep yeni birşeyler paylaşmış insanlarla. Kapanmışız bir kaç kez, haksızlığa uğradığımız için üzüntü duymamak mümkünmü ama üzüntü sindirmemiş bizleri öfkelenmişiz, açıldığında sevinememişiz. Hayatımda dört yılda neler neler değişmiş. Ya sizlerin hayatlarında neler değişmiş blog yazmaya başladığınızdan beri? Bütün bunların izleri hep bloglarınızda ve benim blogumda var.

Ben yazmışım, günden güne daha çok paylaşır olmuşum. Bazen bunalınca herşeyden uzakta kalmak istiyor insan. Ben de o bunaltılı dönemlerden geçmişim. İzlerini burada görmek mümkün. Yaşamı kayıt altına almışız burada; bir bölümünü. Aklımdan geçenleri paylaşmışım sizlerle. Ama en güzeli ne biliyor musunuz? Sizler de bana yazmışsınız. Okuduğumuz yazılara bir selam çakmak niyetiyle yorum yazmak da ayrı bir keyif. Yazmayı da okumayı da seviyoruz. Kimselerin dikkat etmeyceğini düşündüğümüz bir ipucu bırakıyoruz yazılarımızın içine, sonra birisi gelip onu yakalayıveriyor. Hayatımın cümlesi gibi bir cümle yazmışım içinden bir kelimeyi özellikle seçmişim, sonra bir blog arkadaşım gelip yakalamış o kelimeyi. Nasıl mutlu olduğumu, o anı o kadar iyi hatırladım ki tekrar okuduğum vakit eski yorumları. Yaşadığım apartmandan bahsetmişim ve "bizim bloğa hırsız girdi" diye yazmılım bir arkadaş, "Nee Bloga hırsız mı girdi diye heyecanlanmış" falan. Bunlar çok tatlı anılar. Anıları ziyaret etmek lazım değil mi? Yoksa unutulup gidiyorlar. Kontrol panelinden yorumlar sayfasına girince hepsini derli toplu bir arada görebildiğimi kelfettim bir kaç ay önce. Öğrenmenin sonu yok işte.

Yazdıklarınızı, yorumlarınızı okudum, bir bir üstüne, dörtbin taneyi geçen yorum olmuş. Binlerce yorumu alt alta okumak sanki zamanda yolculuk yapmak gibi oldu benim için. Yorumları baştan sona okuyunca eski bir dosttan gelen bir mektubu okur gibi hissettim kendimi. Ben hayatımda bu kadar uzun mektup almamıştım hiç. Aralarından seçmesi zor oldu. Her yirmibeş adetlik sayfadan birer tane almaya çalıştım ama bazen daha fazlası da çıktı. Sonunda yılların içinden süzülüp gelen sizin yazdıklarınız 30 sayfayı buldu. Hepsini almak istesem yüzlerce sayfa olurdu. Seçtim, ama kısaltmak istesem de içlerinden bir tanesini bile silmeye kıyamadım. Bir kaç gündür Vladimir'e Mektuplar başlığı altında sizin yazdıklarınızı sizlerle paylaştım.

Bana yazdığınız içten yorumlarınız ve acısıyla, tatlısıyla, hüznüyle ve neşesiyle tüm mektuplarınız için size teşekkür ederim.

Ve dört yıl geçmiş.

Zaman görevini yerine getiriyor. Göğümüzden sabırla geçiyor, bizi sınıyor, sevindiriyor, ve daha bir sürü şeyler yapıyor bize, öyle süzülüp geçerken.

Daha da geçer mi?

Dört yıl içindeki bannerlarımdan ve avatarlarımdan bazıları