Kalabalıktan Uzak

İş yaşamının hayhuyu içeinde hafta sonlarındaki ufak soluklanmalar dışında rutinimizin icerisinde o kadar çok zamanı bosa harciyoruz ki. Görünürde birşeyler yapıyoruz belki ama kendi kendimize ait kaliteli zaman dilimlerini pek nadir yaratabiliyoruz. Yani kendi kendimizle başbaşa kalacak anlarımız az, arkadaslarımızla buluşmalarımız kısa sürelerle sınırlı, o buluşmaları yakalamak için mesai saatlerinin bitiminde bir yerden başka bir yerlere koşuşturmak gerekiyor. Eh yaz teknik olarak bitti, sayın bay Vladimir'in de tatile çıkası gelmiş. Arkadaşımız yanına lap topunu ve uc arkadaşını alıp kabugundan çıkacak, bir hafta boyunca ayaklarını uzatıp yayılmayı planlıyor gittiği yerde. Kalabalık ve gürültü istemiyor ama bu dört kafadar bir araya geldi mi çeneleri susmaz hiç, kendi gürüleri yeter onlara. Sakin bir yere gidiyorum, sabah serinliğinde erkende uyanıp deniz kenarında yürümek istiyorum. Öğleden sonra bloguma girip arkadaşlarım neler yapıyor onlara bakarken buz gibi biramdan ya da beyaz şarabımdan yudumlar almak istiyorum. Niyetim blogumdan uzakta kalmamak ama ola ki kalırsam da kusuruma bakmayınız. Sayfama müziğimi de koydum ya artık gözüm arkada kalmaz.