İsim, Şehir, Hayvan, Bitki

Daha yeni okullu olduğumuz dönemden başlayıp neredeyse lise çağlarının sonuna kadar okulda, evde iki üç kişi bir araya geldiğimizde oynadığımız oyunlardandı. Bir harf seçilir, oyun oynayan herkes İsim, şehir, hayvani, bitki, eşya, artist başlıklarının altına seçilen harf ile başlayan bir kelime, bir kimse yerleştirmeye çalışırdı. J harfi ile başlayan şehir ve artist bulmakta zorlandığımız yıllardı, yerli malından başkasını pek tanımıyorduk. Yurdumuzdan bulamadığımız kelimeleri es geçiyorduk. Ö harfi ile bitki ve şehir bulmak da zordu. Sonradan Ökse otu denir bir nebatat bulmuştum. Yerse “Ödemiş” diyordum ki genelde yemiyorlardı. Nerden aklıma geldiyse bugün bu oyunu oynayasım var.

İsim; Deniz; hem itici hem çekici, olmazsa olmazım. Dalgaların kenarından korkuyla kaçarken dalgaların sesini dinleyerek uyumayı seven birine dönüşmem benden başka kimseye ilginç gelmez sanırım.

Şehir; İstanbul, ama yetmişli yılların İstanbul’u. Şimdiki gibi dolmamışken, Bakırköy’de yapılaşma henüz bu denli yaygın değilken, tarlaların arasında tek tük apartmanlar yükselmeye başlamışken. Laleli’de Mesih Paşa Caddesi’nin etrafında henüz aileler yaşayabilirken. Serüven seven çocuklar Laleli’nin arka sokaklarından Çemnerlitaş’a doğru dünyayı keşfe çıkabilirken. Yeni Levent sahiden yeniyken, Oyak Sitesi’nin karşısında Oyak’ın alışveriş kompleksi kurulmamış ve oralarda henüz golf oynanırken, Şair Mehmet Emin Yurdakul İlkokulu’nun yanında henüz bir vadi varken, çocuklar evlerinden okula giderken çantalarının üzerine oturup vadiden aşağıya doğru kayarken.

Hayvan; Kedi, ama sarı kedi, yeşil kedi, pembe kedi ve mor kedi.Ve bu dört kafadar kedinin kafa kafaya verdiği zamanlar.

Bitki; Göğe doğru uzanıp, maviliklere yükselen, bulutların üzerine tırmanan, oradaki gizemli ülkeye varan sihirli fasülye.

Eşya; Piyano, benim piyanom, asla benim olmayan ama benim olduğu söylenen piyanom.

Artist; Türkan Şoray, Ediz Hun. Türkan Şoray’ın gözleri için yazılmış bir şarkı vardı, Nükhet Duru söylerdi.

Bir gün; Gri bir gün, her uğursuzluğun habercisi gri bir gün. Gri günlerin benden alıp götürdüklerini yerine koymaya çalışmaktan vazgeçmem lazım.

Bir mevsim; Bahar, ne sıcak, ne soğuk, yaşamak daha kolay.

Bir film; Binlerce film olsun isterdim. Ama illaki de Femme Fatale, bilhassa The Pillow Book, kesinlikle Yurttaş Kane, mutlaka Cat on a Hot Tin Roof, kesinlikle Crucibile, güzelim Out of towners yok yok burada durmam lazım.

Bir kitap; İllaki bir tane ise The Magus.

Bir müzisyen; Mike Oldfield’in yüzde 90’ı.

Bir burç; Terazi.

Bir an; Öyle anlar olsa, bir parfüm gibi şişlere koysak. Sonra şişeyi açtığımızda, o koku yükselse şişeden, şişedeki cin gibi, o anı tekrar geriye getirse.

Boş işler bunlar.