Parayla Sadelik Olmaz

Geçen hafta bir arkadaşım yeni işine başladı. Adettendir böyle durumlarda bir çiçek yollamak. Arkadaşımı tanıyorum, zevkine uygun bir çiçek sipariş etmek istedim. Böyle olunca da herhangi bir aksamaya mahal vermemek için, siparişi kendim telefon açıp da verdim. İlimizin güzide bir çiçekçisiyle aramızda şöyle bir konuşma geçti:

Vladimir : Alo, iyi günler.
Çiçekçi: İyi günler.
Vladimir : "Mon Pörtolonya" Çiçekçilik değilmi?
Çiçekçi : (cıvıldayarak) "Mon Pörtolonya" iyi günler diler, nasıl yardımcı olabilirim.
Vladimir : Teşekkür ederim. Bir arkadaşım için yapma çiçek sipariş etmek istiyorum. Yeni işi için..
Çiçekçi : (şakıyarak) Doğru yeri aradınız tebrik ederim. Nasıl bir çiçek olsun? Ne işi bu gönül işi mi? (ah hah hah ha)
Vladimir : Hayır işe başlıyor onun için.
Çiçekçi : (rastık çekerek) Bizim çok güzel yapma çiçeklerimiz var. Cam göbeği vazolusu var, çingene penbesi küplüsü var, oranj portakal biçimlisi var, daha neler neler var bilseniz.
Vladimir : Yok yok benim aradığım sade bir şey.
Çiçekçi : (yastık dikerek) Aa neden sade?
Vladimir : Arkadaşım sadelikten hoşlanır. Ben tarif etsem siz hazırlar mısısınız?
Çiçekçi : (tekrar cıvıldayarak) Tabii hazırlarız hiç kuşkunuz olmasın sadelik bizim göbek adımız. Nasıl olsun beyfendi?

Vladimir : Beyaz laleler olsun, cam saksı olsun, içine beyaz yeşil taşlar koyabilirsiniz.
Çiçekçi : (tekrar şakıyarak) Biraz sade olacak ama bu.

Vladimir : Ben de sadelik peşindeyim zaten

Çiçekçi : (tekrar yastık dikerek) Hemen kendim hazırlarım. Ücreti ...YTL

Vladimir : Biraz indirim yapın. Şunu şunu da yazın. Bugün gider değil mi?
Çiçekçi : (tekrar rastık çekerek) Size şu kadar olur. Yazarız tabi ne demek. Tekrar bekleriz. İyi günler.

Vladimir : İyi günler.

Çiçek gitti, arkadaşım çiçekler için teşekkür etmek üzere aradım. Çiçeği sordum, lafı çevirdi. Başarılar diledim, kısa konuştuk. Bugün ziyaretine gittim. Benim çiçeği sordum. Çiçeği dolabına koymuş, sorunca çok kızardı. Beni kırmadı dolabı açıp gösterdi çiçeği. Benim onca tarifimden sonra oraya varan çiçeği tarif ediyorum.

Çingene Penbesi Lale ile glayör arası tuhaf dört yapraklı yonca şeklinde çiçekleri olan kesinlikle bu dünyaya ait olmayan bir bitkiyi model alarak hazırlanmış acaip bir yapma bitki. Fosforlu çimen yeşili gövdeler ve yaprakların arasından yükselen anormal irilikte çiçekler, vazosunun cam olması dışında benim tarifim ile hiçbir benzerliği yok. Cam vazonun içine çingene pembesi renginde akide şekeri iriliğinde taşlardan boca edilmiş, vazosuna sarı bir tül fiyonk yapılıp bağlanmış, düğüm çözülmesin diye üstüne iri badem gibi gözleri olan cam göbeği desenli iri bir kelebek kondurulmuş. Bunu görmemle başımı çevirmem bir oldu. Aslında nasıl bir çiçek göndermek istediğimi söyleyince pek bir gülüştük.

Aslında iki durup bir "beyfendi" demesinden, mahmure gibi rastık çekerek, yastık dikerek cumbada oturmuşcasına cıvıldamasından kuşkulanmasam da bana önerdiği oranjlardan, cam göbeklerinden huylanmış olmam gerekirdi ya neyse. Dönüşte çiçekçiyi aradım. Beni hemen hatırladı. "Çiçeği beğendiler mi diye?" de sordu üstelik. "Sade olsun demiştim siz n'apmışsınız öyle?" diye hayretimi dile getirdim. Kadının cevabı az ama öz olanlardandı.

Çiçekçi: (cıvıldayarak) "Ama beyfendi dikkat ettiyseniz sade olsun diye manolyalarla vazonun içindeki taşları aynı renkten yaptıydık biz"

Bu cevabın üzerine diyecek hiçbir sözüm yoktu. İnsan zaten her zaman her istediğini elde edemiyor, bunu öğreneli çoooook zaman olmuştu.

Aslında bu yazıya "Vladimir Sadelik Peşinde" başlığı yazacaktım ama şu anki başlık daha hoşuma gitti.