Kadehler Elimizde

İnsanlar rüzgarın savurduğu yapraklar gibi belli bir dönem yan yana düşüp sonra uçuşarak birbirlerinden ayrılıyorlar. Kiminle ne zaman karşılaşıp ne kadar süre birlikte olacağımıza asla yüzde yüz kesin gözü ile bakamayız. İstediğimiz tarihte bir araya gelsek bile kararlaştırılan sürenin sonuna kadar beraber zaman geçireceğimizin garantisi yok.

İş için uzun süre Ankara’da bir otelde konaklamam gerekmişti. Süre iki ayı geçtiğinde her akşam İskender ve kebap yemekten vücut ölçülerimde gözle fark edilecek denli gelişmeler kaydetmiştim. Böyle olunca o dönem birlikte zaman öldürdüğüm iki arkadaş ile beraber, akşamları kebap yemektense, şöyle güzel bir alışveriş yapıp hem tasarruf edelim hem de zayıflarız düşüncesi ile yola koyulduk. Hepimiz birer iri poşeti önümüze gelen ve “bunu yersek zayıflar mıyız?” sorusuna üçümüzden de evet yanıtı alan yiyecek maddesi ile tıka basa doldurduk. Otele gelince arkadaşlardan M.’nin odasına kapağı attık, elimizdekileri dolaba bir güzel doldurduk. Sonra TV nin karşısına kurulduk. Akşam, karnımızdan gelen gurultular yükselmeye başlayınca yemek yeme saati geldiğine hükmederek soframızı kurduk. Allah ne verdiyse tıka basa yedik.

Hangimizin fikriydi bilmiyorum ama sarma konservesi alışveriş anında zararsız gibi göründüyse de masada hem itici hem de olması gerektiğinden fazla yeşil geldi. Bir ara M. kalkıp meyve salatası yaptı, meyve salatasına atacak sadece küp şekerimiz vardı. Ben küp şekerleri kapıp bir naylon torbaya koydum, torbaya abajurla hücum edince küp şekerlerimiz toz şekere dönüştü. Meyve salatamızı gövdeye indirdik. Yedik, yedik, yedik. Üç gün sonra sıra sarmaya geldi, hepimiz birer tane çatal sapladık, çatalın ucunda sarma, sarmanın ucundan çimen yeşili bir yağ damlası. Bir damlaya, bir birbirimize baktık, rejim olayı o kadar iştahımız açmış ki, birimiz sarmadan bir ısırık alsa diğerlerimiz geri kalmayacak ama, yağın yeşili engel oldu bir kere. Sarmaları çöp kutusuna attık, yağını tuvalete boşalttık. Tuvaletin içi iğrenç bir yeşil oldu. Sifonu çektim gitmiyor. Sanki yeşil her yanı yeşile boyuyor. Defalarca sifonu çektik gitmedi. M. Sızlanmaya başladı. “Üç gecedir benim odada yemek yiyoruz, çöp kovam her gece tıkabasa doluyor, adım temizlik görevlileri arasında obur kadına çıkmıştı artık bu yeşil yağlı tuvaletten sonra bana pis kadın diyecekler. Sizin yüzünüzden.” Arkadaşımızı sakinleştirmeye çalıştıkça, “Sizin yüzünüzden hem obur oldum hem de adım Pis Kadın’a çıktı, zayıflamak ise hayal oldu” diye söyleniyor, şaka mı ediyor gerçekleri mi dile getiriyor anlayamadık. Hakikaten de üç gecede üç poşet dolusu yemeği tüketerk nerdeyse bir haftada yediğimizden fazla yiyeceği tüketmiştik. Rejim böyle olmuyordu anlaşılan.

Obur olduğumuz gerçeği ile yüzleşmekte zorlanan Ş. yemeğin ağır geldiğini uyumak istediğini söyleyerek odasına gitti. Biz M. İle oturup TVdeki bir korku filmini izlemeye başladık. Filmde durduk yere vücudundan alevler çıkan bir adamın hazin olması gereken öyküsü anlatılıyordu. Spontoneus Combustion isimli filmin adı aklımda oyuncuları hafızamdan silmişim, kötü bir filmdi. Adamın alev aldığı sahnelerden birisinde yandaki odadan bir kadın sesi şarkı çığırmaya başladı. “Yanarım yanarım tutuşur yanarım… “ Kadın dönüp dolaşıp “Belalım”ın nakaratını söylüyordu.

M.: Kadın yanıyor Vladimir bir şeyler yapalım.
Vladimir. Yok ya o da aynı filmi seyrediyor bence. Alevleri görünce bu şarkı çağrışmış olmalı.
M. : Çok içten söylüyor kıyamam
Vladimir: Aşık bu belli
M. : Hançereden okuyor.
Vladimir: İster misin elinde saç fırçasıyla ayna karşısında söylüyor olsun?

Biz bu geyiği döndürürken yandaki odada telefon çaldı, şarkı sustu. Bir gürültü koptu kadın kendini yatağın üzerine attı. Aynı anda birbirimize baktık. İkimizde bu konuşmayı dinlemek istiyorduk. Kulaklarımızı duvara dayadık, mırıltılar duyuluyor ama ne konuşulduğu anlaşılmıyordu.

Vladimir: Bir filmde gördüm duvara kadeh kapatıp, kadehin altına kulağını dayayınca duvarın arkasında konuşulanlar daha net duyuluyormuş”
M. : O zaman elbise dolabına girip oradan dinleyelim.

Elimizde kadehlerle beraber dolaba girdik, o oburlukla zor da olsa sığdık. Konuşmaları yaklaşık yirmi dakika dinledik. Sevgilisi ile konuşuyordu. Bizi ilgilendirecek bir konu yoktu. Sıkıldık. Dolaptan çıktık. Derken şarkı sustuğu gibi aniden başladı. Benim uykum geldi kendi odama gittim. On dakika sonra arkadaşıma telefon açtım, cevap yoktu. Meraklanıp oda kapısını çaldım içeride ses yoktu. Diğer arkadaşımız Ş.e gittim, ona durumu anlattım. Yandaki kadın dinlendiğini anlayıp bizimkisine bir kötülük yapmış olmasın diye kuşkulandı. Oteli ayağa kaldırdık, kapıyı açtırıp içeri girdik. Ben ayıp olmasın diye içeri girmedim. M. İçeride mışıl mışıl uyuyordu. Otel görevlilerinden özür dilerken yandaki odanın kapısı açıldı, elinde saç fırçasıyla şarkı söyleyen kadın çıkıp bizi süzdü.

Ertesi sabah seminere gittik, o günkü konuyu aktaran kadın şarkı söyleyen kadındı. Kendimi sudan çıkmış balık gibi mahcub hissettim.

İşte itiraf ediyorum ben elbise dolaplarının içlerine sinsice girip yandaki odaları kadehle dinlemiş casus ruhlu bir adamım.