O kadının adı Grace olmamalıydı. İsimler önemli. Hani, o bana Antoinette dememekte direndiğinde, Antoinette’in pencereden uçup gittiğini gördüm ben; tüm korkuları, güzel giysileri ve aynasıyla birlikte.
Burada ayna yok. Şimdi neye benzediğimi bile bilmiyorum. Bir vakitler saçlarımı fırçalarken kendi kendimi seyrettiğimi, gözlerimin nasıl bana baktıklarını, anımsıyorum. Gördüğüm kişi bendim, ama gene de tam ben değilim. Çok eskiden yapayalnız, bir çocukken onu öpmeye çalışmıştım. Ama aramıza girmişti cam – sert, soğuk: soluğumla buğulanmıştı. Şimdi her şeyi elimden aldılar. Burada ne yapıyorum? Kimim ben?
Duvarları kumaş kaplı odanın kapısı kilitli tutuluyor. Oradan koridora geçiliyor, biliyorum. Grace’in durup, henüz hiç görmediğim bir kadınla konuştuğu yer orası, Dinliyorum ama dediklerini anlamıyorum. Yani ömrüm bunca olduğu gibi hala fısıltılar var çevremde, ama bunlar değişik sesler.
Gece olunca kadın birkaç içkiden sonra uyuyakalıyor. Anahtarlarını almak çok kolay. Onları nerede sakladığını biliyorum. Kapıyı açıp, diğerlerinin dünyasına geçiyorum. Kartondan yapılmış bir dünya bu, hep biliyordum zaten. Daha önce de bir yerlerde gördüm bu karton dünyayı. – her şey ya kahverengi ya koyu kırmızı ya da ışıksız sarı. Koridorlarda yürürken, kartonların arkasında ne olduğunu görebilmeyi diliyorum. Bir kez bir köşeyi dönerken yatak odasından çıkan bir kız görmüştüm. Sırtında ak bir entari vardı, kendi kendine bir şarkı mırıldanıyordu. Beni görmesini istemediğimden duvara iyice sindim. Gene de durdu, çevresine bakındı. Karanlık gölgelerden başka hiçbir şey göremedi, özellikle dikkat ettim buna. Merdivene doğru koştu. Orada bir başkası ile karşılaştı. İkinci kız:
“Hayalet mi gördün?”diye sordu.
“Bir şey görmedim ama sanki bir şey hissettim”
“Odur işte hayalet” dedi ikinci kız. Beraber merdivenlerden indiler.
“Onlardan hangisi geldi beni görmeye Grace?” diye sordum.
“Gelen o değildi. Uykuda olsam bile anlardım henüz o gelmedi”
,,,
Geniş Geniş Bir Deniz - Jean Rhys
Can Yayınları
Çeviren: Pınar Kür
Teşekkürler!
YanıtlaSil