Bitmeyen Aşk

Pınar Kür, Nilgün ile Sinan’ın üzerinden bir aşka dair dile getirilebilecek her şeyi bir romanda anlatmayı planlıyordu. Çalışmasını bitirdiğinde, eseri 1986 yılında yayınlandı. 

İki genç; tanışırlar, aşık olurlar, sevgili, eş, olurlar, aldatmalar gelir başkaları ile ilişkiler gelir ama bir türlü ayrılmayı beceremezler, söze arada yazar da karışarak ikiliyi birbirine doğru itekler arada. Ama aşkın sonunda ne olduğu seneler sonra, kendisi ile Mine Söğüt tarafından yapılmış bir nehir ropörtaj yayınlandığında, daha kitabın adında, bir kez daha altı çizilerek söylenir: "Aşkın Sonu Cinayettir". Romanı beğenenler olduğu kadar, bunca laf kalabalığına gerek olmadığını öne sürerek beğenmediğini ifade edenler de olmuştu ancak görünen şudu ki kitap o dönem için hayli ilgi çekmiş ve başarılı satış rakamlarına erişmişti. 

Bitmeyen Aşk romanının ilk 5000 adedi tükenince hemen ikinci baskı yapıldı o da tükenmek üzereyken yazarının bile aklına gelmeyen bir şey oldu. Kitap toplatıldı. Yazar ve yayıncısı mahkemeye çıkartıldı. Sonunda kitapta cinsel ilişkinin betimlendiği cümlelerin çıkartıldıktan sonra yayınlanmasına izin verildi. Sakıncalı satır ve kelimelere siyaha boyanarak okurlardan gizlendi. Ancak yayıncı burada bir hinlik yaparak, kitabın sonuna mahkeme kararını ekledi, orada hangi sayfadan hangi kelime veya cümlelerin çıkartılması gerektiği yazılıydı, okur, sansürlenmiş noktaya geldiğinde mahkeme kararının olduğu sayfadan, sansüre takılan kısmı okuma şansına erişti. “Asılacak Kadın” da eş zamanlı olarak aynı akıbeti paylaştı, yasaklandı. 

2013 yılında olan bizler ise hala bir takım gariplikler ile karşılaşıyoruz. Birileri yazıyor, diğerleri bu yazılanların üzerini karalamak için ellerine geçen fırsatları mutlaka değerlendiriyor. Geçtiğimiz hafta Cuma günü bir arkadaşım yazdığı bir öyküyü kimseler kaptırmamak istediği için noterde onaylatmayı denedi. Hayli enteresan bir olay örgüsüne sahip öyküsündeki ana karakterlerden bir tanesi küfürlü konuşan bir kadındı. Yazıyı güçlendiren de o karakterin konuşma biçimi idi. Noterde arkadaşımın öyküsü elden ele geçmiş, giderek noter çalışanlarının tamamı bizimkinin yazısının etrafında beğenmez gözlüklerle bir kağıda bir gözlük üzerinden arkadaşıma bakar olmuşlar. Nihayetinde bir tanesi böyle küfürlü bir azıyı onaylamayı uygun bulmadıklarını ifade etmiş. Arkadaş olaya karşı içindekileri elbette kusacak bir tip, ama o an ortamı terk etmek durumunda kalmış. 

Yaşadığı sansür olayı sanırım Pınar Kür’de yazma isteğini örseleyen bir etki yaratmış olmalı ki uzunca bir süre yazar olarak üretimini bıraktı, ya da yazdıklarını okur önüne çıkarmadı. Ancak çevirmen olarak Türk kitaps severleri ülkemizde daha evvel tanınmamış birkaç isimle tanıştırdı bu dönemde. Bunlardan bir tanesi de Jean Rhys.