Meğerse Vicdan....

Sevgili Sırrakalem mimlemiş, yine ilginç ve güzel bir mim, kendisine teşekkür ediyorum. Mimleri bu ara ya hemen yazıyorum ya da yazmayı çok istemekle birlikte hemen unutuveriyor ve oradan uzuyorum. Ama hepsine tepkim hemen oluyor, o yüzden bugüne kadar mimlerini cevaplamadığım bloggerlardan özür dilerim. Unutuyorum, sonra hatırlayıp kafamda çeki düzen veriyorum, tam yazacakken bu sefer, bazen kimden geldiğini unutup mime noktayı koyuyorum. Daha fazla uzatıp bu mimi de unutmadan gelelim konumuza;

Bugün ne öürendim?

Bugün aslında hiç bir şey öğrenmedim, dün pazara gitim; karpuzun ve domatesin fiyatının 50 kuruşa, taze fasulye, patlıcan ve kabağın 1,5 TL'na,minik sarı kavunların iki tanesinin 2,5 TL'na  indiğini öğrendim. 

Pazardan eve dönerken bazı insanların vicdanlarını içine zarif bir mutfak bezsi ve şık bir kutu kullanmak sureti  ile nasıl rahatlatabiliyor olduklarını öğrendim. Pazara giderken o kutu orada değildii ya da gözümden kaçmış olmalıydı. Saat öğleden sonra iki sularıydı, yolun kenarında kızgın güneşin altına sapsarı çık bir kutu vardı, içinde dört minnacık ölü kedi duruyordu. Kedilerin altına zarif, desenli, hafif pütürlü mutfak bezlerinden biri koyulmuştu. Bir haftalık anca vardı kediler. Hepsi de birbirinden ölüydü. Gözleri kedi görsün istemeyen kimseler kedileri şık bir kutunun içinde şık bir bezin üstüne bırakarak onların gerek duyduğu kontrolü de sağlamışlardı işte. Geri kalanı kedini nankörlüğü. Güneşin altına cılız, minicik hayvanı bırakırsan ölürdü, ama süslü püslü bırakırsan için acımazdı vicdanın ferah olurdu. Dün bir de bunu öğrendim. 

Bir kaç gün evvel Geçtiğimiz günlerde akşam salak salak TV kanallarında göz gezdirirken ahtapotların 3 tane kalplerinin olduğunu öğrenmiştim.

Aslında kazık kadar adamım son zamanlarda çok şey öğrenmedim. Yazmaya başlayınca durasım gelmiyor bu da benim kusurlarımdan bir tanesi. Mesela kazık kadar oldum da neler mi öğrendim? Evet mirim geçelim bugünü, evvelki günü; bir ömür neler öğrendim? Çok şey öğrendim. Okuyarak öğrendim, yaşayarak öğrendim, okuduklarımdan ziyade yaşadıklarım zihnimde daha çok yer etti. 

İnsanların yanlarına çalışanlara ya da gittikleri kafeterya ya da restoranda garsonlara nasıl davrandıklarının onların kişilikleri ile ilgili derin ipuçları barındırdıkları öğrendim.

Başkalarıyla yarışmayı sevmediğimi öğrendim. Hırsı başkaları ile yarışmak zanneden insanları civarımda istemediğimi öğrendim. Yıpratıcı oluyorlar çünkü. Kendilerini yıpratışları fazla gürültülü oluyor. Buna kulak dayanmaz. 

Mesela restoranda hesap öderken, fişi aldınız böldünüz, eşit ödediniz diyelim; maddi durumu en iyi olanın en az bahşiş bıraktığını - sıfır bahşiş ekolü - geliri düşük olanın en çok bahşişi bırakacak kadar gönlü zengin olduğunu öğrendim. 

Onlarca defa tolerans gösterdiğiniz bir insanın, arkadaşınız diye defalarca beklediğiniz, sıkılsanız da beklediğiniz insanın, gün gelip siz on dakika gecikseniz tafralandığını, oturup yemeğini yediğini öğrendim Yani nsanları bekletmekten erinmeyen kişilerin insanları beklemeye tahammülü olmadığın öğrendim. 

Gerçek dostlarınızn zor günlerde de etrafınzda takılmaya devanm ettiğini öğrendim.

Bedavacı angutların sizin sıkıntıda lduğunuz dönemlerde bile sizden sövüşlediği üç kuruşa sevindiklerini öğrendim. 

Yalan, dolan ve benzeri manevralarla elde edilen kariyer zirvelerine dört elle tutunulduğunu ve manipülasyon meyvesi olarak elde şişen başarı meyvesinin sahici başarı zannedildiğini gördüm.

Sİzi sürekli kendi derdini anlatmak, vırvır vır kafanızı, beyninizi delmekten başka gailesi olmayan insanların sahiden de başka gailelerinin olmadığını öğrendim. İyi günlerini başkaları ile paylaştıklarını, dertlerini size dökerek içinizi şişirdiklerini öğrendim. Dahası zor gününizde en hızla kaçışanların bu Celadettin Turnagöledüştügillerden çıktığı öğrendim. 

İnsanlarla ilgili hayale kapılmanın gereksiz olduğunu. İnsanlarla ilgili her bir hayalinizin suya düşeceğini ve üzülmenin kaçınılmaz olduğunu böylelikle insanlar ile ilgili hayale kapılmamayı öğrendim. 

Daha çok çok şey öğrendim, ama hava da sıcak. Yazasım gelmiyor daha fazla. Yeter değil mi bu kadar? Olmuştur değil mi mim? 

İyi o vakit... 

Okuduklarımdan öğrendiklerimden ziyade yaşadıklarımdan öğrendiklerim zihnimde yer etti. Ama yine de insanlara şans tanımaktan vazgeçemedim. Vazgeçemediğim bu hobim sayesinde öğrendiklerimi altını çize çize yeniden, yeniden öğrendim. Vicdanlı bir insan olmayı en güzelöğrendim. Ama bazı insanlar için Vicdan'ın yalnızca bir apartman ismi olduğunu öğrendim.

Mim bitti, bu ara yaptığım gibi mimi kimselere göndermiyorumi ama ylu buraya düşmüş herkes, bu mimi alıp yazmakta serbesttir.