Taviz

Ezop Masalları ile tanışmam ilkokul  senelerimden bir tanesine denk düşüyor olmalı. O zamanlar pek bir şey anlamadığım ve diğer masallara benzemediği için sıkıcı bulup kenara attığım bir kitaptı. Oysa zamanımızdan çok önce yazılmış bu öyküler, her çağda, insan ilişkilerine ışık tutacak bilgeliğe erişmiş eserlerdir.  İşte o masal adı yakıştırılıp satılan kitapta ismini anımsayamadığım ancak nasılsa aklımda yer etmiş bir öykü var...

Kırklı yaşlarında, saçlarına ak düşmüş bekar bir adam aniden iki kadına birden aşık olur. Evliliği aklına getirmezken, iki kadına birden bulunca, kanunlar da müsait olduğu için her ikisi ile birden evlenir. Kadınlardan bir tanesi kendinden hayli küçük, yirmili yaşlarında; diğeri ise kendi yaşına denktir. Adam günlerini hak geçmeyecek biçimde iki kadının arasında bölüştürür. Aynı evde yaşayan iki kadın birbirlerine saygı ile yaklaşmakta, aralarında sorun çıkmamaktadırlar. Her ikisinin ortak özelliği, çok güzel olmalarıdır. Gören gözlerini ayırmamakta, dönüp bir kez daha bakmaktadır. Diğer ortak özellikleri de her iki kadının da adamı kendilerine layık hale getirmek üzere değiştirmeye çalışmalarıdır. Genç kadın kocasının yanına sokulup sevgi ile sarılmakta, saçlarındaki akları tek tek yolmaktadır. Saçlarındaki beyazlar ortadan kalkınca adam daha genç görünecek sanmaktadır. Daha olgun olan kadın ise yalnız kaldıklarında kocasına diğer kadın gibi şefkat ve sevgi ile sarılmakta ve adam kendi yaşına daha uygun görünsün diye kırlaşmamış saç tellerini çaktırmadan koparmaktadır. 

Son cümle olarak bu öyküden çıkarmamız gereken ders şudur diye yazmayacağım, merak etmeyin. Benim anlamadığım böyle bir öykünün masal başlığı yakıştırılarak, gözlerden kaçırılıyor olması.