Popüler olmuş şarkıların ürün reklamlarında kullanılmasından hoşlanmıyorum. MFÖ şarkıları, Sezen Aksu şarkıları.. Hep hayatımızın bir takım anlarına eşlik etmiş şarkılar. Dinlediğimizde o yıllarımıza, kişisel tarihimize dair anılara göz ucu ile de olsa bakmamak mümkün değil. Şimdi bilindik şarkıların üzerine başka sözler döşenilmiş, hatta bazen aynı kişi tarafında yeniden seslendirilmiş hallerini duymak çok şaşırtıcı oluyor. (Şaşırtıcıyı iyi anlamda kullanmadım burada.) Mazhar Alanson'un sesinden geçmişin üzerine kocas koca çizikler attım geçtiğimiz yıllarda. Hatta geçenlerde "sen neymişsin be abi"nin kafiye uğruna nasıl katledildiğine cümbür cemaat şahitlik ettik.
Anlaşıldı bu iş başladı durmayacak..
O canım "İstanbul" şarkısını şarkıyı ilk sevdiren Levent Yüksel ve Aşkın Nur Yengi'den dinlemek beni geçen yı çok rahatsız etmişti. Hatta sözlerini bile yanlış anlamıştım..."Fıstık yalayana elsidi bedava" gibi.. Ya neyse..
Son günlerde ise Bay Sandal şaşkınlığa saldı beni.
İlk 1995 senesinde duymuştum sanırım "Araba" şarkısını...
"Onun arabası var, ama ruhu yok"a getirilen sözleri vardı. Şimdi bir teklefon reklamında aynı melodi, üzerine eskisini andıran ama mana bakımından taban tabana zıt sözler oturtulmuş. "Onun telefonu var, face'e de giriyor,, benim yok mahvoldum" anlamına gelen sözler var. Bir şarkının ruhu bu denli mi değişir. Değişim uğruna bir çok değerimizin tepetaklak edilebileceği, bir on küsur sene önce dediklerimizin taban tabana zıddı söylemleri çekinmeden sarfetmemizde bir sakınca olmadığının örneği olarak okunabilir mi atılan bu feyk?
Para her kağıyı açıyor işte. :/
YanıtlaSilEvet, evet.. Nil Karaibrahimgil'i Bu yüzden asla ciddiye alamam mesela. Şarkılarını da kendini de. Sorumsuz bir savrukluk içinde..Ne yazık ki zamanında çok ciddiye aldığımız sanatçılar da yapıyor bu sorumsuzluğu.. Gerçekten de hayatımızın dönüm noktalarına eşlik etmiş şarkılar onlar. Kimsenin hakkı yok onları böyle uluorta saçmaya üç beş kuruşa. Yazanın söyleyenin bile. Oradan da para kazanmayıversinler ya ne olacak?
YanıtlaSil