Şairin İmza Günü

Abartılı ses tonu ile şiir okunmasından haz almıyorum, bilakis rahatsız oluyorum. Ne şiiri ne de okuyanı ciddiye alamayıp bazen de gülüyorum üstelik. Hele bir de eğitimsiz, terbiye edilmemiş bir ses ise okuyan, daha bir batıyor kulağıma. Şiir ile arama koskocaman, aşılmaya gerek duyulmayan bir engel giriyor Dün de öyle oldu. Saat 16'da başlayacak Murathan Mungan'ın "Edebiyatla Alınan Yollar" söyleşisini kaçırmak istemiyordum, Konferans salonuna saat 3:!5'te girdiğimde oturma yerlerinin yarısı boştu. Gözüme ilişen ilk sandalyeye iliştim. Sahnede bir kadın; Hayat yorgunu bir kadının gençliğindeki haline sorular biçiminde kurgulanmış bir şiiri okuyordu. Bu denli didaktik okunmaya çalışılmasaydı eüer, sözler anlamlı gelebilirdi. Ancak kadının sesi mezarından tahta gıcırtıları çıkartarak çıkmaya çalışan bir hayaletin çıkartacağı seslerin bütünü gibi çıkıyordu. Mikrofonun iyice metalikleştirdiği ses "Kızıııım ne oldu sana böyleee?" diye hışırdarken şiiri kaydetmeye karar verdim. Tam kayıt tuşuna basıyordum ki şiir de söyleşi de bitti. İsteksiz bir kaç alkıştan sonra, Murathan Mungan söyleşisini kaçırmak istemeyenler salona akın etmeye başladı. Ben de önlerde bir yer bulanidim.  Erken gelmekle iyi etmiştim, iğne atsan düşmeyecek bir kalabalığı hayal edemezdim. Etseydim zaten gitmezdim bile.  

Yazar sözlerine hasta olduğı, bu defa coşkulu bir Murathan dinleyemeyeceğimiz uyarısı ile başladı. Sinemadan, müzikten, hayattan ve bunların edebiyata değdiği noktalardan konuştu. Konuştukça sesindeki hastalığın izleri silindi. Kendisindeki üretkenliğin nedenleri, çocukluğu, yazarlığı, unutulmamış, tanınmayı haketmek için yılların geçmesini beklemiş yazarlardan bahsetti. Soru cevap kısmına gelindiği vakit, ön sıralardan, bir genç kadın aşkla ilintili bir soru sordu. Tam o esnada konferans salonundan imza salonuna doğru hareketlenen iki genç erkek dikkatini çekti yazarın:

"Bir yerde aşktan söz edilmeye başlandığında, bilin ki en önden erkekler kaçar" dedi, ve devam etti.

"Çocuklar kusura bakmayın ama topu öyle bir yerde kaptırdınız ki gol atmasam olmazdı" Bunlar konferansın kahkaha ve alkışlarla bölündüğü anlar oldu.

Söyleşinin her okura kattığı başka bir şeydir şüphesiz. ben de koca söyleşinden bir cümleyi aldım hafızamın bir kenarına yazdım. Konferanstan sonra imza almak için sırada saatlerce beklemek de oradaki yüzlerce kurun her birine başka bir şey kazandırmıştır muhakkak. Korsan kitabına ısrarla imza almak isteyen iyi giyimli bir kadının ısrarcı hali o esnada etrafta olanların aklında garip bir anı olarak yerini alacaktır sxanırım. 

Sıranın bana gelmesine iki kişi kalmıştı ki, yazar rahatsızlandı. Derin bir nefes çekip yüzünü kapattı, kalktı ve görevlilere döneceğini söyleyerek, dışarı çıktı. Önümdeki, adaşım olan kız, geçen sene de bunun aynısı oldu, müsaade istedi gitti ama geri dönmemişti" dese de beklemekte kararlıydık. 

Yazar söz verdiği gibi beş dakika sonra aramızdaydı. 

Murathan Mungan'ın imza verirken yazdığı cümleler, sıradan değildir. Her biri; üzerine ya o anda, ya da önceden çalışılmış, kitabı daha bir değerli kılan, hatta beki defalarca okuduğunuz o sayfaları, size, sadece size bağışladığı o yeni cümlenin sihri ile daha önce sizden gizlenmiş olan yeni anlamlarını keşfetmenize yol açacak anahtar cümlelerdir. İmzaya, "Şairin Romanı"nı getirip, o kitapta gizlenmiş olduğu kelimeyi söyleyerek, onu yazmasını isteyecektim ama evden çıkarken son anda fikrimi değiştirmiştim.

Kendisine elimdeki kitabın benimle birlikte çok gezdiğiniz söylediğimde.

"Nereden buldunuz bunu?" diye sordu   

"İlk çıktığında satın almıştım, ve imza için gelip kalabalığı görünce caymıştım, bu kitap yazarına tekrar gelmek için çok bekledi" dedim. 

"Bu kadar nadir bir kitaba, sıradan cümleler yazılmaz" diyerek solundaki kalem yığını içinden bir tanesini seçti. Ve yazmaya başladı.

Teşekkür ederek oradan ayrıldım. Beklediğime değdi, kitap yazarının eli kendisine değdiğinde başka bir anlam kazandı.  

Darısı Şairin Romanı'nın başına, hatta, nadir hale geldiği zamana...

Kolaj: Şair - D.M.