Kişilikli Bardaklar

Yüzlerimizin izlerini karşımızdakiler nasıl görüyor öğrenmesi uzun zaman alıyor. Bir kere kendi yüzümüzü çok sık göremiyoruz şayet bizi aynalara bağlı tutan bir tutkuya sahip değilsek. Günde bir bilemedin iki kez görebildiğimiz yüzlerimizdeki değişiklikleri anlamak, yorumlamak kolay olmuyor. Yakın dostlarımız veya sık görüştüğümüz kimselerin yüzlerindeki değişikliklerin sebep/sonuç kronolijisine yakınen şahit olsak bile, değişikliklerin tarihini koymak güç. Uzun süre görmediğimiz kişilerin yüzlerindeki değişiklikleri algılayabiliyoruz kolaylıkla.

Bir sebeple evin altını üstüne getirmem gerekti. Fotoğrafların unutulu olduğu kutular insanın eline geçti mi, her tür dert, tasa kenara bırakılıyormuş. Ben de öyle yaptım. Üniversitenin ilk yıllarındaki halimle burun buruna gelmemle, o bıyıkları neden inatla kesmediğime şaşırmam bir oldu. Ben bıyıklının biriymişim o vakitler. Sonra bıyıklar gitmiş. Resimlerden izliyorum tabi bunları. Nasıl yaptıysam senelere göre ayırmışım resimlerim. Resimleri çevirdikçe bir morphing programında kendimi izler gibi oldum. Yıllar geçiyor bıyıklar, gidiyor, kilolar geliyor, gözlerde çizgiler, alında kırışıklıklar, dudak kenarlarında çok gülen insanların yüzlerine eşlik eden derin gülme izleri geliyor.

Bıyık bazı insanların yüzüne anlam katıyor. bazılarında ise biçimsiz kaçıyor. Ben kendi bıyığımı biçimsiz buldum mesela. Bunu anlamak için yılların geçmesi, bir telaş anında bir kutunun içinde aniden karşıma çıkan resimlerde kendimi görmem gerekiyormuş.

Bıyık insanlarda anlamlı ya da anlamsız sonuçlar doğuruyor da. bardağa bıyık kondurdunuz mu işin rengi değişiyor. Anlamsız, şeffaf, sıradan bir bardak üstündeki bıyığa göre bir tür kişilik kazanıyor.

Lütfen bir kez bakın şu bardaklara ve söyleyin haksız mıyım?

Suskun ve ciddi bir bardak,

Gülümsemeyi yüzünden eksik etmeyen bir bardak,

Babacan bardak,

Kaytan bıyık, mahallenin çapkını bardak.