Kaldı Dört...

Bizim evin beklenmedik misafirlerinden gri olanı çok çabuk ayrıldı aramızdan. Anne kedi çok üzüldü. Kedinin öldüğünü anlayınca tüylerini yalayarak hayata döndürmeyi denedi, ama yavru kediyi parktaki yolculuğuna gönderince hemen unuttu. Siyah kediye çok sini roluyordum sürekli tiz sesiyle vara yoğa miyavlıyordu.

Bir hafta sonra gözleri açıldı, veteriner gözlerine antibiyotikli bir merhem sürmemi önerdi yoksa gözleri enfeksiyon kapıyormuş. Bizimkiler enfeksiyonsuzdular, artık bir ismi hakediyorlardı. Beyazı Whitey, siyahı Blackie ve turuncusu Ginger oldular.

İki ay sonra kediler çok hareketli biçimde oradan oraya koşuyor, aniden oturduğum koltuğa tırmanıp bana oyunlar yapmayı seviyorlardı. Umulmadık anda aniden önüme çıkıp ayaklarımın altından koşuyorlardı. Birine birşey olmasından korkuyordum - ki korktuğum başıma gelmekte gecikmedi. Mayıs başıydı, balkonda kitap okumaya çıkıyordum bir elimde kitap öbür elimde çay, adımımı atmamla yumuşak bir şeyi ayaklarımın altında hissetmem bir oldu.

Turuncu kediydi bu. Çok kötü miyavlıyordu. Bir yastığın üzerine yatırdım. Acısı dinmiyordu. Beyaz kedinin de anne kedinin de umurunda değildi ama, siyah kedi, turuncu kedinin yanına yatıp onun gözlerinin içine baka baka sanki acı çeken kendisiymiş gibi miyavlamaya başladı.

Turuncu kediyi veterinere götürdüm. Bacağı kırılmıştı, bir metal takılması gerekiyordu. Ameliyatını ertesi gün yaptılar. Başarılı bir ameliyat olmuştu ancak üç hafta veterinerde kalması gerekiyordu. Veteriner; anne kedi ve diğer kedilerin eve dönüşte turuncu kediyi kabul etmeyeceklerini düşünüyordu. Dönüş günü yaklaştıkça beni bir endişe aldı.