13 Nisan 2013 Cumartesi

Cambalik

Avuç avuç cebime indiriyordu kazandığı cambalikleri, meydan okudum.

“Arka mahalledeki arsada görüşürüz“ dedi “Yarın okul çıkışı“

Elimi cebime soktum. Cambaliklerimi okşadım. Şıkırdadılar mutlulukla. Biliyordum, yenilmeyi hazmedemiyordu. Ama kararlıydım ütecektim ortasında masmavi göz olan iri cambaliğini.

Fazla sürmedi gelmesi. Bakışlarnın rengi değişmişti. Karaydı gözleri ama cebimdeki uğur cambaliğim gibi kırmızı öfke rengine dönmüşlerdi arsaya adım attığında. Hırslıydı. Bütün cambaliklerimi alacağına yeminler etti. Küfrettim. O sinirle başladık oynamaya.

İlk vuruşta, tutturamadı. İkinci atış benimdi. Aldım benim uğur kırmızımı avucuma hohladım, gömleğime sürdüm, iyice parlattım. Tekrar baktım. Kıpkırmızı. İşaret parmağımla sıkıca kavradım. İttim başparmağımla. Gitti vurdu mavigözü tam ortadan. Cambaliklerimiz çukurdaydı. Aldım cebime koydum ikisini de. Köpürdü, küfürler etti peşimden. Aldırmadım, Mavigöz artık cebimdeydi. Kazanmıştım. Ertesi gün yine arsaya geleceğini biliyordum. Yenilen doymazdı yenişmeye.

Koşarak eve vardım. Odama girip kapıyı kapattım. Elimi cebime attım. Bir avuç cambaliğin arasında onu hissettim; ılıktı tenim gibi. Çıkarıp baksam biliyordum rengi masmaviydi. 




Not: Manisa'da bilye/miskete cambalik denir. 

12 yorum:

  1. Bizim memlekette de enek denir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok enteresan bunu ilk kez duydum Teşekkürler

      Sil
  2. Çok güzel bir yazı. Çok güzel hislerdi bilye oynadığımız yıllar. Ütmek ve ütülmek arasında çok ince bir çizgi vardır.:) Yazınız için teşekkürler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben teşekkür ederim, kendim de yazarken çocukluğuma gidiverdim bir an :)

      Sil
  3. Yanıtlar
    1. Bunu da öğrenmiş oldum sayenizde, teşekkür ederim :)

      Sil
  4. meşe deriz, daha eskiler dringa derler:))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Meşe ve Dringa'yı bildiğimi yazılı görünce hatırladım. Vay be çocukluk da böyle böyle unutuluyormuş demek ki :)

      Sil
  5. kardeşimin vardı bir sürü "meşe"si:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne keyifti o meşeleri biriktirmek, cepte çıkardığı şıngırtıyı andıran ama daha tok ses neydi be :D

      Sil
  6. :)

    "gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk, hiçbir yere gitmiyor. " değil mi vladimir?

    ben demedim bu şahane sözü elbette, bilirsiniz bir edip cansever dizesidir.

    sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hep özlemle anılan ülke; çocukluk. Ne yazık ki kıymeti sonradan daha belirgin hal kazanıyor.

      Sil

Yorumlar