Başkasına ait olan bir şeyi harcamak ne kadar kolay değil mi? Para, şöhret, şan, şeref, onur, haysiyet, hazine, miras, itibar.... Sorumsuzca ve hesap verme endişesi olmaksızın harcanabilecek her şey gibi çok çabuk ortadan kaybolur bunlar. Çar çu edilip tüketilen bu şeylerden geriye çoğunlukla iz kalmaz. Üstüste koyularak, didinerek yıllarca biriktilen her şeyin savrulup atılmasına şahit olmak üzücü olur kimileri için. Ama ucunda hesap vermek gibi bir endişe olmadığı için bu kötü örnek iyi bir şeymiş gibi yer eder kimilerinin zihnine. Yap et, hesap verme ne güzel diye düşünür üzülmeden izleyenler. Yaptıkları için hesap vermemek ne büyük lüks değil mi? Yaptıklarının hesabını vermeyecek olmanın bonkörlüğü ile savurup atmak ne kolay değil mi? Utanma ve rezil olma kapasitesi olmayanlar için bulunmaz nimet. Nereden yola çıkılır, nereye kadar varılır... Varın siz hesap edin.
Resim: Owen Freeman - Granta
bu yazının üstüne ne denebilir ki...
YanıtlaSilMalesef :(
YanıtlaSilKimden utanmak, kime rezil olmak?
YanıtlaSilNe gerek var başkalarına.
Hayatını istediğin gibi yaşayıp gülerek ölüyorsan.
Rezil de olsan, utansan da. Ne önemi var?
"Yalnızlığım benim sidikli kontesim
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi"
Değil mi?
kalemine ve yüreğine sağlık.
YanıtlaSil