Uzun seneler İzmir Körfezi'nin Konak tarafında; deniz kenarında bir ofiste çalıştım. İlk başladığım gün manzaranın her saat ayrı bir güzellik sergileyişini fark etmiş sonra da; başımı camdan dışarıya bir kez çevirmemiş olduğumu, bürodaki son günümde farketmiştim. Bütün ofisi çevreleyen pencere iki metre ötemde ve tam karşımda durmuştu tam sekiz sene. Canım manzaraya şöyle olsun bir bakmamıştım. Ayrıldığım akşamüstü bir fotoğrafını çekmiştim: belki ileride bakarım diye.
İş yaşamımın bir uzun bölümü de aynı körfezin karşı yakasında geçti. Yine deniz kenarında, bu sefer kendime ait bir ofisim oldu. Ama iki farkla yıllarca karşıdan baksam göreceğim bir binada eski çalıştığım yeri görür vaziyette ancak pencere kaşımda değil de bu sefer sağ yanımda. Başımı sağa çevirsem göreceğim o manzaraya da yıllarca kayıtsız kaldım.
O ofiste büyük şehirde ulaşım sıkıntısı yaşamaksızın beş yıl kadar çalıştım. Çünkü evim yürüyerek yedi sekiz dakika tuan bir mesafedeydi. Ne büyük kolaylık. Kolaylıkları insan yaşarken far etmiyor. Manzaraları da.
Fotoğraf: İzmir Körfezi - D.M.
merhaba
YanıtlaSilkartınızı aldım çok tşk ediyorum iyiki böyle bir etkinlik oluşturduk gerçekten çok değerli bana yolladığınız kartlar ...
sevgiler
farketmediklerimiz keşke yalnızca manzaralar olsa. bakıpta göremediğimiz onca şeyin yanında! sonunda elimizde bir fotoğrafla kalakalmalarımız az olurdu belki de.
YanıtlaSilsevgiyle...
sadece manzaraları değil çevremizdeki insanları da farketmiyoruz ne zaman çok uzakta oluyoruz işte o zaman aklımıza geliyor güzellikleri. güzel izmirin her köşesi çok güzel ne kadar şimdi gitmek istesem de gittiğimde özleyeceğimi biliyorum.
YanıtlaSilBen daha beter bir şey yaptım, boğaz manzaralı bir okulda okurken yıllarca o güzelim görüntünün keyfini yeterince çıkartmadım. Okula girişte öyle bir yer vardır ki, insan orada öylece kalır. Vize, final stresi falan derken hemen hemen hiç fark etmediğim bu köşeyi, okulu bitirdikten sonra arkadaşlarımı ziyarete giderken yeniden keşfettim. Ben de işte o gün bir fotoğraf çektim.
YanıtlaSil