Çürük Vişnenin Kolay Hatırlanan Tadı

Çürük vişne tadından bahsetmişti bir arkadaş. O tadı ben de biliyorum. O tadın elle tutulur, üzerine yumrukla vurulur, yumrukladıkça hırsını alamadığın tadını çok iyi bilirim. Kaybedişin tadıdır, kaybediş sonrasında hissedilen çaresizliğin tadı. Bu tadı paylaşmak zordur çoğu zaman. Sizin için kaybedişin tadı, başkaları için "Al işte yeni bir hikaye daha"dır, "vah vah"tır, "ah yazııık"tır. Şefkat tınılı sahte sözlerin top yekûnudur. Bu tadı sevmem ama bilirim yine de. Hatırlanabilir bir taddır bu. Vişneyi severim, onun kekremsi, tatlı ile ekşi arasında kalmış hafif tehditkar, dişleri kamaştıran tadını çok severim gelingörün ki o sevdiğim vişnenin tadını hafızamda canlandıramam. Hiç bir koşulda taklit edemem vişnenin tadını. Yine de çürük vişne tadını çok iyi bilirim. Dilinin ucundan başlayıp damağına yayılır. Sonra genzine gelir, genzinden burun boşluğuna yükselir, oradan göz kapaklarına ağırlık olur biner, göz kapaklarını kenarlarından göz pınarlarımn doğru yayılır. Yumruk yaptığın elini duvarlara vurursun ama gitmez. O tad bir geldi mi atması zordur ağızdan. Ne zaman çenesi titreyen bir yetişkin görsem içimden "işte derim o çürük vişneyi tadan birisi daha"


Bu tadı alan birisinin yumruk yaptığı ellerinin sızısına "keşke"ler eşlik eder;

Keşke daha önce farketseydim.

Keşke öyle demeseydim.

Keşke saat dokuzu çeyrek geçmeseydi.

Keşke o vapura binmeseydim.

Keşke o sözleri söylemeseydim.

Keşke onu tanımasaydım.

Keşke o şarkıyı hiç duymasaydım.

Keşke öyle bağırmasaydım.

Keşke ona sarılsaydım.

Keşke o kadar çabuk bırakmasaydım.

Keşke bu kadar geç kalmasaydım.

Bu kelime ile başlayan cümleler artık çok geç kalınmış eylemlerdir. Olmuştur, bitmiştir, ya da olmamıştır ama bitmiştir. Geriye dönüp düzeltme şansınız hiç kalmamamıştır. Ama yinede kullanırsınız. Günlerce, aylarca, yıllarca kullanabilirsiniz bu kelimeyi ve onunla başlayan cümleleri. İşe yaramaz bir kelime olduğunu düşünürdüm bunun. Yok, çok işe yarıyormuş meğerse. Kaybetmeye, kabullenmeye alışma yolunda atılan adımlarmış o kelime ile başlayan cümleler. O kelimeyi çıkardığınızda, konu kapanıyor. Giden gidiyor, geçmiş mazi oluyor. İnsan oysa ki kendi kişisel tarihi ile kendisi oluyor. Keşke kelimesini hayatınızdan çıkardığınızda vişnenin o çürük tadı da, yumruklarınızın kırmızı mor acısı da, geçmişinize ait bir sürü teferruat, bir güz ikindisi arkanıza bakmadan kestane ağaçlarının altından yürüyüp gittiğiniz yol da çıkıp gidiyor hayatınızdan. Öyle bir çıkıyor ki içinizde sizden geriye koskocaman bir boşluk kalıyor. Bir kış akşamüstüsünde bir vapurun arka güvertesinde, kar yağmak üzere iken kalakalıyorsunuz. Kar yağmıyor, koskocaman, puslu, soğuk bir boşluk kalıyor sizi çevreleyen.

Keşke bu boşluğa düşmeseydim.

Resim için 7. Oda'ya teşekkür ederim.