ABD'de milyonlarca takipçisi olan, yıllarca devam eden programlar yayınlayan NPR (National Public Radio) 1999 yılında Paul Auster ile bir projeyi hayata geçirir. İnsanlar hayatlarında iz bırakmış bir anıyı, radyonun internet sayfasından yazara ulaştracaklar, Auster'da kendi dokunuşuyla düzenlediği öykülerden bir kısmını her hafta kendi programında, canlı yayında okuyacaktır. Halkın ilgisi müthiştir, elektronik postaların arkası kesilmez. Proje önceden belirlenen tarihe gelindiğinde biter. Ancak dinleyenlerde iz bırakan bu öyküler kitap haline getirilir.
"True Tales of American Life" benim elime 2002 yılında geçti. En kısası minik bir paragraf kadar olan, en uzunu üç sayfayı geçmeyen bu hikayeleri anlatanların adları okuyanlarca bir daha hiç duyulmayacak belki ancak bir sırrı dostuna fısıldar edası ile yazılmış, kısa anlatıların her biri ormandaki özgür bir kaplan gücünde. Hâlâi ara sıra raftan indirip sayfalarını karıştırır; belli temalar altında toplanmış yaşayan anı parçacıklarında göz gezdirirm..
Bir de trajikomik anım var bu kitap ile ilgili. 2012 yılında bir süre katıldığım bir yaratıcı yazarlık atölyesinin ilk haftasında "palto" konulu bir öykü yazmamız istenmişti. Benim bu başlık altında bir şey üretesim hiç yoktu. Öyküyü götürmem gereken cumartesi sabahı, kalkıp True Tales of American Life'ı açtım ve "The Coat" adlı öyküyü bir çırpıda dilimize çevirdim. Amerika'nın bir köşesinden gelen anıdan Paul Auster'ın ürettiği kısacık öyküyü atölyede okudum. Kurstakilerin öyküye yaptığı yorumlar hafızamda komik bir anı olarak kaldı. Paul Auster yazdı dendiğinde havalara zıplayacak tipler benim yazdığım öyküye burunlarını kıvırdılar. Edebiyattan anladıkları ortadaydı. Gülüşümü içime attım.
Kitap nihayet 15 sene sonra Can Yayınları tarafından yayımlandı. Adı "Babamın Tanrı Olduğunu Sandım". Sade anlatımlı öyküler seviyorsanız, Paul Auster romanalrındaki minik öykülerin peşine takılarak hayal dünyalaraunda yolculuklara çıkmaya alışkınsanız bu kitap tam size göre.
Ben de senelerce önce okumuştum bu kitabı. Nedense Paul Auster'ın işleri arasında pek lafı geçmez, ama çok etkileyici bir kitap. Bazı öyküler, Auster'ın elinden çıkmış gibi güzel.
YanıtlaSilRomanlarına serpiştirilmiş küçük öykücükler gibi. Sıradan insanların öykülerindeki ifadelerin gücünü Auster'ın editörlüğü birazcık ileri götürmüşlüüne bağlıyorum ben. Can bir zamanlar Siri Hustvedt'in bir kitabını kazandırmıştı dilimize, ilk kitaptı aksayan yönerli az d aolsa vardı. Keşke diğer romanlarınıi makalelerini de çevirseler. Büüyük kayıp.
YanıtlaSilkitabı okurlarsa foyan ortaya çıkacak vladimir!
YanıtlaSilsahi, okur mu acaba? :)
:D aman çıksın varsın dünyanın en açıkgözünü gibi davranıyorlarsa azıcık da gözlerinii açsınlar yeni ne çıkmış onu okusunlar. 50 sene evvelki akımlarda kalmışlar. Ama okuyacaklarını sanmam, okumuş gibi yaparlar en fazla. Çok komik bir şey oldu geçen gün. Onu da kısacık bir diyalog olarak yazayım bloga :) Çok komikti ama inanılmaz komik. :D
YanıtlaSilPaul Auster'ın Görünmeyen ve Leviathan kitaplarını okudum. Baya bir süründüler elimde hatta. Servis işine geçince bitirdim. Ama madem tavsiye ediyorsun, denenebilir bu da!
YanıtlaSil