Yangın

Önce gelincikleri yolduk,

Nar ağaçlarını tuttuk kurşuna,

Ardından andızları devirdik

Aptallık, bilinçsizlik, bir hiç uğruna.

Sonra sıra ormanlara geldi,

Yüz binlerce dönüm ateş yaktık,

Sivas'a kadar gidip bulduk,

Dikili tek ağaç bırakmadık.

Şimdi damlarda yanıp söner

İsli lambalar gibi insan gözleri.

Daha çok atılacak, it gibi sokaklara

Delik deşik insan ölüleri


Cahit Külebi
1917 – 1997

Uzun zamandır mim gelmiyordu, gelenlerin bir bölümünü de zaman içinde unuttum sanırım. Oysa kafamdan geçirdiğim düşündürücü birkaç mim de vardı bunların üzerine. Akşam eve giderken ya da sabah işe geçerken aklıma yazıya dökülecek o kadar konu geliyor ki, bunların yarısından fazlası beynin tuhaf yangınları, fırtınaları, sakinlikleri arasındaki yerlerini alıyorlar, ta ki hatırlanıncaya kadar unutmanın emin ellerindeler.

Sevgili Beenmaya diyor ki; “bir şiir sitesinde daha evvel çok da aşina olmadığımız bir şairi seçiyoruz ve karşımıza çıkan şiir adlarından birine tıklayıp, şiiri paylaşıyoruz, istersek birkaç cümle sarfediyoruz şiir hakkında...'. Şiirle aram pek iyi değildir, kelimelerin şifresini çözecek kadar sabrım yok belki de. Bir kaç şiir kitabı satın alıp okumuşluğum vardır ama, okuduklarım arasından beğendiklerimi seneler sonra tekrar ziyaret ettiğimde değiştiklerini görüp hayal kırıklığı yaşarım. Bu mimden sonra epey bir şiir sitesi dolaştım. Ne çok şiir sitesi varmış?

Şiir Cahit Külebi’ye ait, “Çürüyen Otlar” ve “Hikaye” şiirlerini biliyorum sadece, onları da Alpay’ın bir albümünde dinlemiş yllarca mırıldanmıştım, Hikaye’yi bir de Doğan Canku besteledi daha sonra, farklı melodi ile dinledim sayesinde. Ama hangisi önceydi onu netleştirmek güç.

Cahit Külebi’nin şiirindeki yangını biliyoruz. Başka ne söylenebilir ki. Yangınlarda neler kaybettik biz?

Peggy Lee’nin bir şarkısı vardır, “Is that all there is?” Martin Scorcese’nin rahatsız eden komedi filmi “After Hours”un olmadık bir anında film senaryosuna büyük katkıda bulunur. Peggy Lee ülkemizde pek bilinmeyen bu şarkısında kendinden emin ve biraz da alkol ve tütünden çatlamış sesi ile çok uzak bir geçmişte kalmış hatırasını dile getirmek için konuşur gibi söyler; "Hatırlıyorum, çok küçük bir kızdım, evimizde yangın çıktı. Babamın beni kollarına alıp yanan evden apar topar can havli ile dışarıya kaçırıken ki yüzünü asla unutmayacağım. Kaldırımda pijamalarımın içinde titreyerek tüm dünyanın alev alev olmasını izledim. Her şey bittiğinde kendi kendime şöyle dedim, yangın dedikleri bu muymuş?" Şarkıyı geçtiğimiz yıllarda Bette Middler da yorumladı Peggy Lee için yaptığı albümde ama, Peggy Lee'nin sesindeki yangın isi onda yoktu.


Ne yangınlar çıkıyor ve sönüyor hem de ne hayatlardan, küllerini yanında taşıyan insanlar, küllerini rüzgara bırakan insanlar, küllerini hatırlamayanlar bir de.