Cinayet Mahalli

Bir adam öldürmüş olan kimsenin, cinayetten bir süre sonra cinayet mahalline geri dönmek için karşı koyulması mümkün olmayan bir hisse kapıldığı söylenir. Katil cinayeti işlediği yere döner etrafı izler, yaralı bir hayvan amaçsızca dolaşarak oradaki havayı solurmuş.

İnsan doğduğu andan itibaren ölümüne biraz daha yaklaşıyor. Bebelik ve çocukluk döneminde dizginleri başkalarının ellerindedir, ufak tefek itirazları minik şirinlikler olarak algılanır sadece, büyümüş de küçülmüş bu derler, küçümseyip geçerler. Yetişkin olan kimse kendi hayatının dizginlerini kendi eline alamadığı vakit cinayetlerin en büyüğünü işliyor. Nedir dizginleri ele almak? Hayatta ne istediğini bilmek, hedefleri olmak, belirlediği hedeflerine ulaşmak için çaba sarfetmek. Hedeflerinin olması hayallerinin olmasını gerektiriyor, bir insanın hayalleri olmalı. Hayali yoksa mesele yok baştan kaybetmiş bu arkadaş dizginleri başkalarının eline vermiştir bile bu insan. Hayatının rotasının başkalarının arzu, istek ve içgüdülerine göre körü körüne belirlemesine gözlerini yummuştur. Kendisinin olan en önemli şeyin, hayatının kontrolü başkalarının ellerindedir artık.

Ama insan hayallerinin peşinden gidebilmeli, hayallerinin peşinden gitmeyi istemeli, en azından bir kez deneyebilmeli. Başarısızlığı ya da başarılı olmayı yakalayabilmeli.

Hayallerinin peşinden gitmektense, hayallerini terk etmeyi seçiyor insanların çoğu. Unutuyorlar istediklerini, hedef koymayı erteleyip zamanın akıp gitmesine müsaade ediyorlar. Zamanın tozları hayallerin üstünü katman katman örtüyor. Bazen bir hatıra bir tozun kenarından üflediğinde hatırlar gibi oluyor bir insan, gerisinde bıraktığı erişilmesi için artık belki de çok geç kalınmış o hayali. Ama hatırlamak istemiyor yine de.

Bu aralar cinayet mahalline dönüyorum sık sık, öldürdüğüm hayallerimin yanına gidiyorum. Terkedilmiş sokaklardan geçip eski evlere giriyorum, boyası eskimiş duvarlara bakıyor, tozlarını silkeleyip ayağa kaldırmaya çalışıyorum.