Vladimir'in derdi: Asfur

11 Haziran 2014 Çarşamba

Asfur

Asfur Arapça'da kuş anlamına gelen bir kelime. Şimdilerde ise Eylem Şen'in yönettiği bir belgesel filmin adı.

Film Antakya, İstanbul, İzmir'de yaşayan suriyeli mültecilerin ülkemizdeki ayakta kalma mücadelelerine tanıklık ediyor. Hangi şartlarda ülkelerinden göç etmek zorunda kaldıklarını, ülkemizde hangi şartlarda konakladıklarını, hepsinden önemlisi içlerindeki o belki de bir kaç kuşak boyu dinmeyecek korkuya şahitlik ediyor. Pis suriyeli buraya geldiler bizi işimizden ettiler, seçimlerde sahte kimlikle oy kullanacaklarmış, devlet bunlara aylık maaaş bağlamış iddialarının öbür yönünü perdeye aktarıyor. Bunlar filmin artıları.

Filmin eksileri ise yardım kuruluşlarındaki görevli iki kişi dışında, sokaktaki insana kamerya çevirmemiş olması,

Boğaz tokluğuna bile denmeyecek ücretler ile ülkeye yığılmış iş gücünün bu ülkenin gerçek vatandaşlarının işlerini kaybetmesi yönünde bir tehdit oluşturduğu ve işini kaybedenlerin suçlayabilecek insan olarak sadece suriyelileri görüyo olabileceğinin filmde satır aralarında kalması,

Suriyeli kadınların bilhassa Antakya'da kuma sayısında patlama yaşanmasına sebep olması, vatandaşlarımızın ikinci, üçüncü eşlerini almaya başlaması, Türk kadınlarının da bu işin suçlusu olarak görmeye başlaması tehlikesinin filmde yer almaması.

Bilhassa ilk saydığım, sıradan Türk insanının görüşlerinin filmde bulunmayışı belgesel filmin tarafsızlığını zedeliyor.

Yinede film, farkındalık yaratması, mültecilerin yaşam koşullarına odaklanmasındaki mesafeli tutumu ile oldukça başarılı.

Filmin finalde, Kardeş Türküler'in de seslendirmiş olduğu Marcel Khalife'nin yazdığı Asfur'un şiirine yer veriyor. Filistinli mülteciler için yazılmış olan bu şiir/şarkı suriyeki mültecilerin de kalplerinde yer alana ışık tutuyor.

Asfur

Bir kuş göründü penceremden
Nunu dedi,
Sakla beni yanında,
Ne olursun sakla.

Dedim hangi diyardansın
Dedi gökyüzü benim sınırım
Dedim nerden geliyorsun
Dedi komşu evinden.
Dedim korkun nedendir
Dedi kırık bir kafestendir.
Dedim nerde tüylerin
Dedi tarumar eden zamandır.

Bir damla yaş süzüldü yanağından
İndi yere destek alıp

İncinen kanadından,

Dedi gitmem lazım, ama kalmadı dermanım.

Dedim korkma!
Güneş ha doğdu ha doğacak.
Baktı ormana
Gördü, ışıldayan kudretini özgürlüğün

Gördü kanatlarını açılırken

Görkemli kapının ardındaki ormanı gördü

Hür kanatlarıyla uçarken