27 Mart 2012 Salı

Dunning & Kruger Sendromu

Bildiğiniz "cahil cesareti"ne denir. Yani, az bilen insanların, kendini çok biliyor zannetmesinden başka bir şey değildir.

Justin Kruger ve David Dunning'in ünlü deneyi ile literatüre geçmiştir: Cornell Üniversitesi'nden bir grup üniversite öğrencisi denek üzerinde yapılan testlerde, mantıksal çıkarımlar, gramer bilgisi ve mizah duygusu test edilmiş; testlerden sonra deneklerden kendi sıralamalarını tahmin etmeleri istenmiştir. En alt yüzde onluk dilimde yer almış olan kimselerin büyük kısmı, kendilerinin ilk yüzde otuzun içinde olduğunu iddia etmişlerdir. Oysa gerçekten iyi sonuç elde etmiş olan denekler, mütevazı davranıp sıralamalarını olduğundan daha düşük tahmin etmişlerdir. Bunu yaparken de "bana kolay gelen herkese kolay gelmiştir" düşüncesine kapılmışlardır.

Kimbilir, belki bu deney; neden işinin ehli insanlar tarafından yönetilmediğimizi biraz olsun açıklayabilir...



Resim: Danielle Stolle 



              


19 yorum:

  1. diğer bir çıkarım da babaannemin dediği gibi fazla alçakgönüllü olma gerçek sanırlar sözü olmalı galiba:D

    YanıtlaSil
  2. Ortalamanın üstü etkisi burada kendini tekrar gösteriyor. Herkes kendini otomatik olarak ortalama üstü saydığından ötürü ortalamanın ne kadar altında olduğunuza göre kendi değerlendirmenizdeki hata da o kadar fazla oluyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ortalamanın altındakiler üstünde oldukları düşüncesi ile cevvallik taslıyorlar işte. Üst kısımlar kapış kapış gidiyor, kapanın elinde kalmıyor :)

      Sil
    2. tabi bir de bu etkiden muztaripseniz aslında ne olduğunu da hiçbir zaman fark etmeyecek ya da anlayamayacak olmanız da kuvvetle muhtemel

      Sil
  3. Yanliz bu sendromun bir de ikinci bacagi var, o da cok bilen insanlarin da az bildiklerini zannetmeleri.

    Hatta Dunning ve Kruger cok etkiyi aciklarken az bilenlerin kendileri ile ilgili bir yanilgi icinde olduklarini, cok bilenlerin ise herkesi kendileri gibi dusundukleri icin baskalari ile ilgili bir yanilgi icinde olduklarini teshis etmisler.

    YanıtlaSil
  4. Bilen bildiğini önemsemiyor sanırım :)

    YanıtlaSil
  5. Bİr de ben bilmem beyim bilir diyerek bilmediğini peşinen kabul edenler var :)

    YanıtlaSil
  6. bilip de bilmemezlikten gelmek de gerekiyo bazen ;)

    YanıtlaSil
  7. Bir atasözü vardı, şimdi tam aklımda değil ve internette de bulamadım: "Alim akıl edene kadar cahil çok yol alır." gibi bir şeydi.

    Gerçten bilen insanlar onu hesapla, bunu hesapla, şunu öngör, bunu öngör uğraşana kadar, cahil langır langur o işe atlar. Sonuçta iş görülür mü, görülür, ama resmen Allah'a emanet görülür. Örneklerini çok gördüm.

    YanıtlaSil
  8. "Alim düşünene kadar cahil yol alır" olacaktı galiba o.

    YanıtlaSil
  9. Çok güzel bir araştırma olmuş gerçekten. Aklıma Tolstoy'un bir sözü geldi..
    'İnsanoğlunu bir kesirle ifade edecek olursak. Kesrin payı kişinin kendisini, paydası ise ne olduğunu zannettiğini gösterir. Payda büyüdükçe kesrin değeri azalır...'

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Egosu kendinden büyük olanları çok güzel anlatmış usta yazar. İlk kez duyuyorum, mükemmel bir söz.

      Sil
  10. İnsan ne kadar öğrenirse, o kadar az bildiğini düşündüğünden olsa gerek.
    Şu Tolstoy'un lafını çok beğendim. Bilmiyordum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu nedenle olabilir, bir de sahipsen kendinden eminsin, sahip değilsen rol yapman gerekiyor olabilir. Ya da rol yapmayı, kandırmayı maharet sayanlar için öyledir bilemiyorum

      Sil

Yorumlar