Kaç kere gülebilirsin
Hem de böyle sahici?
Sabah, bazen çok erken
Koyu kuytulara varıyor.
Serinliğe dokunurken daha
Loş desenlere açıyor gözünü
O, yürürken bakmıyor,
Arkasından kapanıyor kapılar
Karanlık sokaklardan geçiyor
Umursamıyor çoğu zaman
Soruyor yine de;
Bu şarap hangi kadehten damladı?
Duman aralanır gibi oluyor
Cevabı duyulmuyor
Eski bir dudak kapanıyor
Göz göze geliyor nadiren
Tanımıyor, başını önüne eğiyor
Tanıyor, çenesini ileriye uzatıyor
Bu ikisini aynı anda yapmak
Hem imkansız fena biçimde
Hem de çaresiz, vazgeçiyor
Artık ne tanıyor
Ne de tanımıyor
Gülüyor, sahiden dumana karışıyor
Aralamadan geçiyor sisin içinden
Ne kadar istendiyse, tastamam o kadar gülüyor
Arkasından aralanan kapılara hepsinden çabuk alışıyor
Yorgun merdivenlerden
Yukarıya çıkıyor
Bedenini serin çarşaflara bırakıyor
Akşam olmasın diye
Bir kadeh dolusu dua ediyor
Gözlerini kapatırken
Gülüşlerini hesaplayan
O çocuk /adam kadar
Kötü olmak istiyor.
Tıkırtısından tanıyor
Bunlar kendi ayak sesleri
Kötülük
Hem de böyle sahici?
Sabah, bazen çok erken
Koyu kuytulara varıyor.
Serinliğe dokunurken daha
Loş desenlere açıyor gözünü
O, yürürken bakmıyor,
Arkasından kapanıyor kapılar
Karanlık sokaklardan geçiyor
Umursamıyor çoğu zaman
Soruyor yine de;
Bu şarap hangi kadehten damladı?
Duman aralanır gibi oluyor
Cevabı duyulmuyor
Eski bir dudak kapanıyor
Göz göze geliyor nadiren
Tanımıyor, başını önüne eğiyor
Tanıyor, çenesini ileriye uzatıyor
Bu ikisini aynı anda yapmak
Hem imkansız fena biçimde
Hem de çaresiz, vazgeçiyor
Artık ne tanıyor
Ne de tanımıyor
Gülüyor, sahiden dumana karışıyor
Aralamadan geçiyor sisin içinden
Ne kadar istendiyse, tastamam o kadar gülüyor
Arkasından aralanan kapılara hepsinden çabuk alışıyor
Yorgun merdivenlerden
Yukarıya çıkıyor
Bedenini serin çarşaflara bırakıyor
Akşam olmasın diye
Bir kadeh dolusu dua ediyor
Gözlerini kapatırken
Gülüşlerini hesaplayan
O çocuk /adam kadar
Kötü olmak istiyor.
Tıkırtısından tanıyor
Bunlar kendi ayak sesleri
Kötülük
Bir gidiyor, bir geliyor.
D.M. 1997
aslında hep var da içimizde bir yerlerde
YanıtlaSilaunı iyilik gibi
bir gün yüzüne çıkıp gösterip kendini
bir ta en diplerde saklanıp duruyor
bazen bizim için iyi olan başkası için kötü olabilir.
YanıtlaSilKötülük aslında olmaması gereken bir şey. Ama bazen insanın canı öyle yanıyor ki karşındaki insanın canınıda yakmak istiyorsun. öyle bir şey işte. Kimse dörtlük dörtlük değil. herkesin içinde gizlediği kötü bir yan vardır.
İyi de arkadaşım sen niye kötülüğü kaleme aldın. seni üzdüler mi yine ?
Sevgili arkadaşlar 1997 yılında yazdığım bir şiir karalamamdı bu. Bir türlü bitmiş hissetmiyordum, kaybolup gideceğine burada dursun diyordum. Beenmaya senin dediğin gibi insanın içinde, herkesde bulunan kötülüğe dair bir karalama olduğu kadar aynı, zamanda meslek olarak erkeklerle ücret karşılığı yatmayı seçmiş bir kadının durum yüzüne vurulduğunda duyduğu rahatsızlığı içinde arındıran bir şiir denemesiydi. Tam kıvıramamıştım. İşte böyle. Neslihan, teşekkür ederim. Kimse üzmedi şimdilik, çok teşekkürler yine de. Sevgiler...
YanıtlaSil