Ben Hiç Bir Albümün Aleyhine Yazmam

...Ama, son aldığım müzik CDsinden sonra bu canımdan çok sevdiğim kuralımı bir kezliğine bozuyorum.

Sanki mecburmuşum gibi gidip aldığım albümleri dinlerken kendime kızarım bazen. Bu son albümü aslında almamalıydım çünkü albümden bir şarkı üç hafta kadar önce bana ulaşmıştı ve kıl olmuştum. Zaten şarkıcısını genelde itici buluyorum, tamam çabalarını takdir ediyorum falan filan ancak, sesi yeterli olmayıp da çocuksu sesler çıkartıp, sesini ağlamaklı biçimde hışırdatınca şarkı yorumladıklarını zannetmelerinden tad almıyorum.

Hazır eski Ajda Pekkan şarkısı kavırlamasını dinlemişim, beğenmemişim, albümü satın almama fırsatı önüme sunulmuş, şarkı listesine kanıp albümü almam önlenebilir bir hataydı aslında. MP3 olarak bana e mailden gelen şarkıyı okuyan sanatçıdan bana geçen ruh hali şöyleydi: Kadın İstanbul'un karanlık sokaklarında talihine küsmüş bir biçimde ilerlerken başına çuval geçirip kaçırıyorlar bir stüdyoya getirip bırakıyorlar. Bekleme esnasında bir tutam tartaklanmış olan kadına içine sirke ve tuz atılmış bol buzlu bir limonatayı burnundan sıkıp zorla içirdikten sonra kapıyı üzerinden kilitleyip anahtarını ebediyete kadar boğazın sularına attıktan sonra diyafondan kendisine "bacım bak biz seni buraya kilitledik sen bu şarkıları söyleyesiye kadar da buradan çıkmak yassah" diyorlar. Yaklaşık onbeş dakika içinde bunca eziyete katlanmış zavallı kadın talihe bir kez daha küsüp başlıyor okumaya. Bu edalı ve edalı olduğu kadar mıyyylamaya niyetli tavrı ile okunmuş şarkı yapaylığından ötürü doğal olarak bana zevk vermedi, heyecan uyandırmadı. "Baksana Talihe" isimli eser, adı ile yorumcunun başından geçen talihsizlikler resmi geçitine cuk oturuyordu o ayrı, o açıdan iyi bir seçimdi belirtmememek haksızlık olur.

İyiniyetle ele alındığını düşünebileceğiniz proje hoş, çalgılardan dökülen tınılar ahenkle çağıldıyor, ama o vokal yok mu kardeşim; yok böyle bir yorum, yok böyle bir hicran, yok böyle bir serzeniş resitali daha.

Başta "Baksana Talihe" olak üzere, "Sen Ağlama", "Çaresizim", "İnanmam" gibi şarkılar dinleyenin içini her bir dinleyişte ayrı biçimde kıyacağa benzer. Beğenmedim, olmamış Göksel. Ama kesin tutar bu albüm, bu yaz ve öbür yaz dinler dururuz. Orijinal şarkıların ruhlarına da buradan bir fatiha okuruz.

Albüm kapağını da özensiz ve zevksiz buldum, evde kalmış besleme kız çeyizi misali peNbe dantel örtülü CD'yi hiç beğenmedim. Zaten türk yapımcılar karton CD kapaklarının ucuzluğunun cazibesine kapıldı kapılalı vasat fiziki kudrete sahip türk vatandaşının iki dinlemede darmadağın etmediği CD kartoneti piyasaya sürülmez oldu. Eh be Göksel, bakasana talihe seni de dinledik sonunda.

Güzel albüm kapaklarına örnek olarak bu Barbra Streisand albümünü anmadan geçemiyorum, köpek de ayrıyeten kapak olsun.