15 Eylül 2008 Pazartesi

Hayallerimi Bırak

Güneşli bir gündü, öğleden sonraydı çok geç değildi daha, Melekler Şehri’ne şöyle uzaktan, en partal halimde bakıyordum. Yorgundum, hayal bile kuracak halde değildim. İçimde hala saf kalmış bir çocuk vardı, o çocuğun üzerinde hayatın tuzaklı yollarından geçip de artık insanların bir bakışından akıllarından geçenleri tasavvur edebilecek, anlayabilecek hale gelmiş bir yetişkinin elbisesi vardı. Artık hayal bile kuramayacak haldeyken Gulteinen Enkelini mimlemiş, okurken içim cızz etti. Hayallerimi hatırladım, vazgeçtiklerimi, hayal ettiklerimi. Hatırlarken içim ayrı cızz etti. Hayatın maskeler armağan ettiği yetişkin Vladimir şöyle bir hatırlasın bakalım neler istemiş vakti zamanında;

İlkokul üçüncü sınıftayken yirmiüç nisanda izci çocuk olmak istemiştim bütün provalara katılmıştım ama bana izci kostümü alınmadığı için o yürüyüşe katılmamıştım. Yıllarca izci çocuk olmak istedim.

İki tekerlekli bisikletim olsun isterdim, maddi gücümüzün bisiklet almaya yetmediğini fark edince sözle ifade etmekten vazgeçtim. Durumumuz düzeldiğinde bizimkiler unuttular.

Gitarım olsun istemiştim.

Müzik, resim veya edebiyat ile ya da sahne sanatlarının bir türü ile uğraşmayı isterdim. Ama yeteri kadar istememişim demek ki olmamış.

Madem bu işi seçtim, sadık bir çalışan olmamayı seçmeliydim. Ülkemizde bu bir hastalık, acilen tedavisi gerekiyor, kişiye sadık olamayan kurumlara adıyor çalışanlar kendilerini. Ondan sonra falancanın halı saha maçından arkadaşının oğlu, filancanın dokuz göbek öteden üvey görümcesi olma vasıflarına sahip insanlar iş terfiye gelince en önde gidiyorlar. Kendini işine adamış adamın da haksızlıkları içine çekmekten başka çaresi kalmıyor. Ofis oyunlarını hazmedemeyen insanların ofislere düşmemesi lazım.

1995 yılında hayatımdan bir kişiyi çıkardım. İkimize bir şans vermeliydim. Madem şans vermeyecektim onu kafamdan şansı vermediğim kadar kesin biçimde kafamdan silmeliydim.

Gerçekleşen hayallerim,

Özgür bir hayatım var, hesap vermek zorunda olduğum kimseler yok, işimdeki pozisyonum da fena değil. Hobilerime zaman ayırabiliyorum. Bunlar gerçekleşmiş. Eh mutlu olmaya yeter de artar bile. Yakınırsam millet canımın dayak istediğini zannedebilir.

Kafamı hala meşgul edenler ise..

Sanırım o gitarı kendim satın almalıyım artık. Şu huzurlu apartmana bir gitar sesi lazım.

Kuzenimle bir projemiz var, gerçekleştirmememiz için fazla nedenimiz kalmadı. Olgunlaştı bu plan. Hayata geçmesine birkaç ay var. O zaman kendi işimizin patronu olacağız sonunda.


Hep ertelediğim, bir ucundan tutup yarıda bıraktığım şu kitaba da ciddi biçimde eğilmem gerekiyor.

Mimi okur okumaz yazasım geldi ama hafta sonunda yaklaşık kırksekiz saat uyuyarak kendi uyku rekorumu kırma başarısını gösterdim. Böyle zamansız soğuk algınlığı böyle derin uykulara daldırıyor adamı maalesef. Aman siz siz olun yaz gibi havada üşütmeyin.

10 yorum:

  1. Geçmiş olsun Vladimir. Vallahi beni de alıp eskilere götürdün şimdi.
    Daha şimdi hayallerimdeki evin çizimini bitirdim inanmazsın :) hayal et senin de olur düşüncesini savunuyorum son zamanlarda. İşte hayalimde böyle bahçe içinde, bahçesinde şeftali ve limon ağacı olan iki katlı bir ev istiyorum :))
    Ha sağlığımız yerinde, işimiz gücümüz iyi çok şükür, evden başka hayal edebileceğim bir şey yok sanki, ev her şeye çözüm olacakmış gibi :) Evde yeterli yeri bulursam ben de geçmişte bıraktığım çizimlerime geri dönebileceğim ama :)

    YanıtlaSil
  2. İzci kıyafeti ve bisiklet, benim de hayal edip sahip olamadığım iki şey ama hala vakit var sanıyorum sahip olmamız için.

    YanıtlaSil
  3. geçmiş olsun. bazen insan sırf dinlenmek için bile kendi kendini hasta edebiliyormuş. alt beyin, üst beyin gizemleri...

    YanıtlaSil
  4. Geçmiş olsun, ben yeni atlattım soğuk algınlığını, hava değişiminden olsa gerek herkeste bir salgın aldı başını gidiyor.
    Gitar almakla yarım kalan hayallerinizi gerçekleştirmeye başlayabilirsiniz bence :)

    YanıtlaSil
  5. Çok çok geçmiş olsun Vladimir. Dikkat et kendine...

    YanıtlaSil
  6. geçmiş olsun üstad..
    geçen gün tv de bir reklam gördüm.tam hatırlamıyorum ama sanırım bir banka reklamıydı.insanın hayalini kurup(tee öncelerden) gerçekleştiremediği şeylerden bahsediyordu."bir zamanlar dünyayı gezecektiniz,bir motorsikletiniz olacaktı,kalabalıklara şarkı söyleyecektiniz v.s" bu kadar olur dedim.. sana da diorum vladimir.reklam da sen de çok haklısınız.. :)

    YanıtlaSil
  7. çok geçmiş olsun vladimir.. bende tatil dönüşü atlattım hatta hala sanki kar tatili yapmışımda karlarda kalmışım gibi öksürüyorum.

    ilkokulda bende bando takımına seçilmiştim. ama kıyafetlerimiz yokluktan izcilerininkinin aynısı olmuştu:))

    YanıtlaSil
  8. geçmiş olsun...
    sahip oldukların, olamadıkların, hayallerin...

    sahip olamadıklarımız içimizde burukluk,
    sahip olduklarımızı düşünmek gurur ve şükür..
    hayallerimiz ise umutlarımız oluyor...
    dur inşallah

    YanıtlaSil
  9. gecmis olsun Vladimir.

    Yazimi okudugunda icinin niye ciz ettigini anladim simdi.

    "cicim"in yorumu beni gulumsetti, demek ki yazimda da bahsettigim gibi basarili bir reklammis.

    Ayrica tesekkur ederim, mim davetimden aldigim ilk ve tek tepki henuz senden oldu; bir de diger arkadaslarimizin sozleri var tabii.. heyecanla onlari bekliyorum.

    dostcakal

    YanıtlaSil
  10. bisiklet işi ne oldu peki?? gitarı hala almadığını anladık da.. ya bisiklet?

    YanıtlaSil

Yorumlar